Marina Chiche

Marina Chiche urodziła się w Marsylii – kosmopolitycznym mieście, które otworzyło jej oczy na szerokie horyzonty. Nie przygotowało jej jednak na postawienie pierwszych kroków – wraz ze swoim smyczkiem – w metropoliach niemieckich, w Budapeszcie czy na Tajwanie. To jej niezaspokojona ciekawość oraz chęć pogłębiania wiedzy zamieniły uzdolnioną absolwentkę Konserwatorium Paryskiego w spełnionego, wszechstronnego muzyka. Dziś, w wieku trzydziestu lat Marina robi międzynarodową karierę solistki; z równą wprawą wykonuję muzykę kameralną jak i muzykę barokową, pasjonuje się nauczaniem, pełniąc jednocześnie funkcję Konzertmeister w licznych orkiestrach kameralnych.

Do tak oryginalnej i wymagające kariery Mariny Chiche przyczynił się w znacznym stopniu jej pierwszy profesor, Jean Ter Merguerian z Konserwatorium regionalnego (CRR) w Marsylii. Ten uczeń Dawida Oistracha przekazał jej wielką tradycję rosyjską oraz przede wszystkim uczulił ją na to, że ciągłe poszukiwania wzbogacają.

W wieku 16 lat Marina została mianowana pierwszą skrzypaczką Narodowego Wyższego Konserwatorium Muzyki i Tańca w Paryżu. W wieku 20 lat wyszła z owacjami na scenę muzyczną. Jako laureatka nagrody „Révélation classique” stowarzyszenia Adami (2003) nagrywa kilka płyt ciepło przyjętych przez krytyków. Dwukrotnie zostaje wybrana „Révélation instrumentale française” (2004, 2005) podczas Victoires de la Musique classique, a liczne występy podczas audycji radiowych i telewizyjnych przyczyniają się do jej rosnącej popularności.

Pojawiają się kolejne zlecenia: dla solistki, z orkiestrą, w recitalu czy w muzyce kameralnej. Młoda artystka chce jednak zachować czas na artystyczny rozwój. Pierre-Laurent Aimard, a później György Kurtág, których spotyka na swojej drodze, uwrażliwili artystkę na proces twórczy, gdyż jego zrozumienie i jego umiejscowienie w perspektywie historycznej pozwala na bogatszą interpretację utworów. Marina Chiche ukończyła licencjat z literatury i cywilizacji germańskiej, po czym kontynuowała studia z muzykologii w Konserwatorium Paryskim, gdzie otrzymała cztery pierwsze nagrody w kategoriach: skrzypce, muzyka kameralna, analiza i estetyka. Artystka doskonali się u boku Josepha Silversteina, Idy Haendel i Borisa Belkina w akademiach w Verbier i w Siennie.

Podczas pobytu we Wiedniu w klasie Borisa Kushnira spotkanie z Aną Chumachenco okazuje się być dla niej decydujące. Marina pozostaje przy jej boku w Hochschule w Monachium, gdzie uzyskuje dyplom Meisterklassediplom. Jednocześnie naucza gry na skrzypcach w CRR w Caen (2007–2008) oraz wykłada nauki polityczne (2008). Zafascynowana kulturą azjatycką, wykorzystuje okazję aby wyjechać i wykładać na Uniwersytecie sztuk pięknych w Tajpei (2009–2010), dzięki czemu dodaje język chiński do swoich umiejętności językowych.

Po powrocie do Europy zdobywa dwa ważne doświadczenia: pogłębia znajomość Bacha i poszerza swój repertuar u węgierskiego pedagoga Ferenca Radosa, a także kończy studia magisterskie z muzyki dawnej na Universität der Künste w Berlinie, gdzie ostatecznie osiadła. Artystka nawiązuje nowe znajomości artystyczne z wieloma artystami, wśród których znajdują się pianista Florent Boffard, wiolonczelista Anssi Karttunen czy klarnecista Chem Halevi.