David Bismuth
fot. Paola Salerno
David Bismuth kształcił się u Catherine Collard w Konserwatorium w Nicei, a w wieku czternastu lat został przyjęty do CNSMD w Paryżu do klasy Gabriela Tacchino, następnie do klasy Brigitte Engerer, które opuścił po czternastu latach nauki, uzyskawszy dyplomy z fortepianu i muzyki kameralnej. Doskonalił swoje umiejętności pod opieką Monique Deschaussées, spadkobierczyni Alfreda Cortota. Dziesięć lat temu poznał Marię João Pires. Znajomość ta bardzo go wzbogaciła i zainspirowała, zarówno w wymiarze artystycznym jak i ludzkim. Występowali razem na cztery ręce i dwa fortepiany. Dobrze oceniany za swoją grę pełną światła i głębi, David Bismuth został ostatnio zaproszony do Orkiestry Paryskiej, Narodowej Orkiestry Francuskiej oraz Narodowej Orkiestry Capitol w Tuluzie, gdzie grał pod batutą takich artystów jak Andris Nelsons, Jean-Christophe Spinosi, Michel Plasson czy Fayçal Karoui. Występował także na licznych festiwalach: Festiwal Gstaad Menuhin, BBC Hay Festival, Festival Radio France w Montpellier, Rencontres Chopin w Nohant, La Chaise Dieu. Na początku tego roku został zaproszony na La Folle Journée do Nantes oraz powrócił do Sali Pleyel z dwoma koncertami u boku Orkiestry Paryskiej pod batutą Cornéliusa Meistera. Będzie również gościł na festiwalach fortepianowych Piano aux Jacobins, Colmar, Saintes, Palazzetto Bru-Zane w Wenecji, w Villa Medici w Rzymie, w Londynie, następnie zagra z Narodową Orkiestrą Capitol z Tuluzy.
Jako pasjonat muzyki kameralnej, David Bismuth występuje na licznych koncertach połączonych z deklamacją u boku aktora Didiera Sandrego, przy akompaniamencie skrzypków Laurenta Korcii i Geneviève Laurenceau oraz przy udziale pianistów Bertranda Chamayou i Adama Lalouma.
Muzyka francuska zajmuje ważne miejsce w dyskografii artysty (Ame Son), do dziś wydał sześć nagrań odzwierciedlających twórczość takich kompozytorów jak Franck i Fauré, Debussy i Dukas, Rachmaninow i Saint-Saëns. Artysta składa także hołd J.S. Bachowi na płycie zatytułowanej „B.A.C.Hianas & Transcriptions” (FFFF Télérama) oraz ostatnio także rodzinie tego kompozytora w nagraniu „Bach Père et ses fils” (Bach ojciec i jego synowie) wydanym w marcu 2014 i ciepło przyjętym przez krytykę.
